لغت نامه دهخدا ( مصیوفة ) مصیوفة. [ م َص ْ ف َ ] ( ع ص ) مصیوف. مصیف. ( منتهی الارب ). باران تابستانی رسیده شده. یقال: ارض مصیوفة. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || ارض مصیوفة؛ زمین تابستانی.جای و زمین تابستانی. مصیف. مصیفة. ( منتهی الارب ).
