لغت نامه دهخدا مستجیع. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استجاعة. کسی که همیشه خود را گرسنه نماید. ( منتهی الارب ). کسی که پیوسته او را گرسنه یابند، و یا کسی که هر ساعت اقدام به خوردن می کند. ( اقرب الموارد ). رجوع به استجاعة شود.