لغت نامه دهخدا مرثط. [ م ُ ث ِ ] ( ع ص ) آن که در نشست و سواری نرم و سست باشد. ( منتهی الارب ). مسترخی در قعود و رکوب. ( از متن اللغة ). که در نشست خود ثبات و قرارمی ورزد. ( ناظم الاطباء ).
