کلمهی «لکعاء» در فارسی به معنای زنی ناکس و فرومایه است. این واژه از ریشه عربی «لکع» گرفته شده و با افزودن تأنیث به صورت «لکعاء» به کار رفته است تا خصوصیات منفی یک زن را توصیف کند. در متون کهن و ادبیات فارسی، این اصطلاح برای بیان رفتار ناشایست، پست یا اخلاق ناپسند زنانه استفاده میشده است. کاربرد «لکعاء» بیشتر در نوشتهها و متون انتقادی و اخلاقی دیده میشود و بار معنایی منفی دارد. این واژه ممکن است هم به ویژگی اخلاقی و رفتاری و هم به طبقه اجتماعی یا موقعیت فرهنگی فرد اشاره داشته باشد که در متن یا روایت مورد نکوهش قرار گرفته است. از نظر معنایی، «لکعاء» با مفاهیمی مانند فرومایه، بیشرم، ناشایست و پست هممعنی است.