کلمه‌ی «لولیدگی» در فارسی به معنای حالت ناپایداری و جنبیدن یا پیچیدن مداوم است. این واژه از ریشه «لولیدن» گرفته شده که به معنای لول خوردن، لول زدن، وول خوردن و پیچ و تاب خوردن است. لولیدگی می‌تواند هم در مورد اجسام فیزیکی به کار رود، مانند چیزی که در جای خود ثابت نیست و به راحتی حرکت می‌کند، و هم در رفتار یا وضعیت‌های انسانی، به معنای بی‌ثباتی و ناپایداری رفتاری. در ادبیات فارسی، لولیدگی برای توصیف حرکات سریع، نامنظم یا مارپیچ و همچنین بی‌ثباتی روحی یا فکری به کار می‌رود. این واژه بار منفی یا مثبت ندارد و بیشتر به ویژگی حرکتی یا وضعیت متزلزل اشاره می‌کند. این کلمه با اصطلاحاتی مثل جنبندگی، ناپایداری، تاب‌خوردن و لرزیدن هم‌معنی است. در مکالمات روزمره، معمولاً برای نشان دادن حرکات نامنظم یا ناپایدار جسم یا فرد استفاده می‌شود. از نظر روانشناسی یا اجتماعی، لولیدگی می‌تواند نشانه‌ای از هیجان، اضطراب یا عدم تمرکز باشد. در تحلیل‌های فنی یا مهندسی نیز ممکن است برای توصیف ناپایداری سازه‌ها یا وسایل استفاده شود.
