لغت نامه دهخدا
قماشویی. [ ق َ ] ( اِخ ) محمدبن عبداﷲبن اسحاق بن سهل لؤلؤی بغدادی، مکنی به ابوالطیب و معروف به ابن قماشویة. از محدثان است، وی از اسحاق دیری از عبدالرزاق روایت کند و از او ابوعلی بن شاذان روایت دارد. او در شعبان سال 351 هَ. ق. وفات کرد. ( اللباب فی تهذیب الانساب ).
