فکیدون

بر پایهٔ داده‌های ویکی‌الکتاب، ریشهٔ این واژه از حروف «ف»، «کید» و «ن» تشکیل شده است. بسامد تکرار هر یک از این حروف در ساختار واژه به‌صورت مجزا قابل بررسی است؛ به‌طوری‌که حرف «ف» با ۲۹۹۹ بار تکرار، پرکاربردترین حرف، و حرف «کید» با ۳۵ بار تکرار، کم‌ترین کاربرد را در این ریشه داشته است. در کنار این موارد، حروف «ن» و «ی» نیز به‌ترتیب با ۲۳۵ و ۱۰۴۴ بار تکرار، نقش مهمی در ترکیب ریشهٔ واژه ایفا کرده‌اند. این ارقام نشان‌دهندهٔ توزیع ویژهٔ حروف و اهمیت هر یک در شکل‌گیری واژه و مشتقات آن در متون کهن و جدید فارسی است. با توجه به این داده‌های آماری، می‌توان تحلیل نمود که این ریشه از نظر ساختاری و کاربرد، از غنای قابل‌توجهی در زبان فارسی برخوردار است. چنین تحلیلی می‌تواند زمینه‌ساز پژوهش‌های عمیق‌تر در حوزهٔ صرف، ریشه‌شناسی و تاریخ تحول واژگان فارسی باشد.