لغت نامه دهخدا ( فائجة ) فائجة. [ ءِ ج َ ] ( ع اِ ) فراخی میان هر دو بلند از زمین درشت. ( منتهی الارب ). متسع مابین کل مرتفعین من غلظ او رمل. ( اقرب الموارد ). || ریگ توده. || گروه. ( منتهی الارب ).
