لغت نامه دهخدا ( عیرة ) عیرة. [ ع َ رَ ] ( ع اِ ) مؤنث عَیر. ماده خر اهلی یا وحشی. رجوع به عیر شود.عیرة. [ ع َ رَ ] ( اِخ ) جایگاهی است در أبطح مکه. ( از معجم البلدان ).
