لغت نامه دهخدا ( عمیمة ) عمیمة. [ ع َ م َ ] ( ع ص ) جاریة عمیمة؛ دختر درازقامت. نخلة عمیمة، کذلک. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). زن تام الخلقه و درازقامت. ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ). خرمابن دراز. ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ). ج، عُم.
