عشنج واژه‌ای است که به‌طور خاص به کسانی اطلاق می‌شود که دارای چهره‌ای ترشرو و زشت‌خو هستند. این واژه از زبان عربی به فارسی وارد شده و در متون قدیم به معنای فردی با چهره‌ای گرفته و بدمنظره به‌کار رفته است. در فرهنگ ایرانی، چهره و ظاهر افراد نقش مهمی در ارزیابی شخصیت و رفتار آنها دارد. از این رو، اصطلاح عشنج به نوعی به توصیف افرادی می‌پردازد که نه تنها در ظاهر، بلکه در رفتار نیز می‌توانند احساس ناخوشایندی را به دیگران منتقل کنند. این واژه به‌ویژه در ادبیات و اشعار قدیمی به‌وفور دیده می‌شود و نشان‌دهنده‌ی نگاه انتقادی به افرادی است که با خلق و خوی نامطلوب خود، به روابط اجتماعی آسیب می‌زنند. در نتیجه، عشنج نه‌تنها به چهره، بلکه به نوعی به شخصیت و رفتار فرد نیز اشاره دارد و به‌این‌ترتیب درک بهتری از روابط انسانی و تعاملات اجتماعی را برای ما فراهم می‌آورد.