لغت نامه دهخدا ظنابیب. [ ظَ ] ( ع اِ ) ج ِ ظُنبوب. || قَرَع َ ظنابیب الأمر؛ خوار گردانید آن را و رام کرد. یا آماده جنگ گردید و درآمد در امورِ شِداد.
