واژۀ طرخشفوق که در متون کهن به صورت «طَ رَ ش َ» ضبط شده، واژه‌ای معرّب است و برای دریافت معنای دقیق آن باید به مدخل طرخشقون مراجعه نمود. این شیوه از ارجاع در فرهنگ‌های لغت سنتی رایج بوده و نشان می‌دهد که این دو واژه از نظر ریشه‌شناسی و معنا به یکدیگر مرتبط هستند. بر اساس این ارجاع، اصل این واژه به طرخشقون بازمی‌گردد که خود نامی است برای گیاهی دارویی با خواص شناخته‌شده. این گیاه که در فارسی به کاسنی یا عروق الجعده معروف است، در طب سنتی جایگاه ویژه‌ای داشته و برای درمان برخی بیماری‌ها به کار می‌رفته است. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که طرخشفوق صورت تغییریافته‌ای از همان واژۀ اصلی است که در گذر زمان و در اثر انتقال بین زبان‌ها دچار دگرگونی آوایی شده است. بررسی این قبیل واژگان معرّب، گویای تأثیرپذیری عمیق زبان فارسی از دیگر زبان‌ها و همچنین اهمیت رجوع به منابع معتبر برای فهم درست مفاهیم تاریخی است.