لغت نامه دهخدا شور فتادن. [ ف ِ / ف ُ دَ ] ( مص مرکب ) فتنه و غوغا برپا شدن.- شور فتادن در جهان؛ کنایه از برپا شدن فتنه: ای از تو فتاده در جهان شورگوری دو سه کرده مونس گور.نظامی.