در لغتنامه‌های کهن زبان فارسی، واژه‌ی سُنتبَر به عنوان اسمی عربی ثبت شده است. این کلمه به گونه‌ای از پوشش اطلاق می‌شود که دارای آستر باشد. به بیان دیگر، هر لباسی که در قسمت درونی خود لایه‌ای جداگانه و معمولاً از پارچه‌ای دیگر داشته باشد، در تعریف سنتبر جای می‌گیرد. بر اساس منابع معتبر تاریخی از جمله فرهنگ‌های لغت، این واژه در متون کلاسیک فارسی به کار رفته و نشان‌دهنده‌ی توجه دقیق پیشینیان به انواع پوشاک و ویژگی‌های ساختاری آن‌ها است. وجود آستر در یک لباس، علاوه بر افزایش گرمای آن، بر دوام، زیبایی و راحتی پوشنده نیز می‌افزاید. بنابراین، سنتبر مفهومی فراتر از یک واژه‌ی ساده است و به یک ویژگی فنی در صنعت خیاطی و پوشاک دلالت دارد. این اصطلاح گویای پیشینه‌ی غنی زبان فارسی در توصیف دقیق اجزاء و کیفیت البسه است و کاربرد آن نشان از دقت نظر در تقسیم‌بندی انواع لباس‌ها دارد.
