لغت نامه دهخدا ساغر بوئیدن. [ غ َدَ ] ( مص مرکب ) ساغر پیمودن. ساغر زدن: نگشاید دلم چوغنچه اگرساغر لاله گون نبوید باز.حافظ ( از آنندراج ).