دثاث

لغت نامه دهخدا

دثاث. [ دَث ْ ثا ] ( ع ص ) شکارکننده مرغان به فلاخن. ( منتهی الارب ). واحد آن داث است. ( از اقرب الموارد ).
دثاث. [ دِ ] ( ع اِ ) باران ریزه. ( منتهی الارب ). مطر ضعیف. ( اقرب الموارد ). دث.

گزارش محتوای نامناسب