لغت نامه دهخدا
خذنفره. [ خ َ ذَ ف َ رَ ] ( ع ص، اِ ) زنی که آوازش مانند آن باشد که گویا از منخرین سخن می گوید. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).
خذنفره. [ خ َ ذَ ف َ رَ ] ( ع ص، اِ ) زنی که آوازش مانند آن باشد که گویا از منخرین سخن می گوید. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).