خامدین به معنای شخصی است که به سادگی زندگی می‌کند و از تجملات دوری می‌گزیند. این واژه به طور خاص در فرهنگ‌های مختلف به عنوان نمادی از سادگی و قناعت شناخته می‌شود. خامدین‌ها معمولاً به اصول اخلاقی و انسانی اهمیت می‌دهند و به دنبال رضایت درونی هستند. در ادبیات و عرفان نیز، مفهوم آن به عنوان یک ویژگی مثبت و ارزشمند مطرح می‌شود. این افراد معمولاً ویژگی‌هایی چون فروتنی، قناعت و رضایت از زندگی دارند. این افراد به جای تمرکز بر دارایی‌های مادی، به ارزش‌های معنوی و انسانی توجه می‌کنند. آنها به سادگی زندگی می‌کنند و از تجملات پرهیز می‌نمایند. همچنین، خامدین‌ها معمولاً به محیط زیست و جامعه خود اهمیت می‌دهند و تلاش می‌کنند تا تأثیر مثبتی بر اطرافیان خود بگذارند. خامدینی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد کمک کند. با تمرکز بر سادگی و قناعت، افراد می‌توانند از استرس‌های ناشی از رقابت‌های مادی رها شوند و به آرامش درونی دست یابند. این دیدگاه به افراد کمک می‌کند تا ارزش‌های واقعی زندگی را درک کنند و از شادی‌های ساده لذت ببرند. در نتیجه، کیفیت زندگی آنها بهبود می‌یابد و روابط اجتماعی‌شان نیز قوی‌تر می‌شود.
خامدین
دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
خمد (۲ بار)
«خامد» در اصل از مادّه «خُمود» (بر وزن جنود) به معنای خاموش شدن آتش است، سپس به هر چیزی که از جوش و خروش و سر و صدا بیفتد اطلاق شده است.
خمود: فرو نشستن زبانه آتش است «خمدت النار خموداً: طفیء لهبها» (مفردات) و آن در انسان کنایه از مرگ است. ادّعایشان پیوسته چنین بود تا درو شده بیجانشان کردیم. در نهج البلاغه خطبه 196 در وصف قرآن فرموده «وَ فُرْقاناً لا یُخْمَدَ بُرْهانُهُ وَ تِبْیاناً لا تُهْدَمُ اَرْکانُهُ».
