مصدر حَذَلَ در زبان عربی که به‌صورت یَحْذَلُ صرف می‌شود، در منابع معتبر لغوی مانند کتاب منتهی الارب به‌معنای کج شدن یا متمایل‌گردیدن سَپَل شتر است. سپل، به بخش پایین‌تر و آویزان پشت کوهان شتر اطلاق می‌شود که از چربی تشکیل شده است. بنابراین، این واژه توصیف‌کننده حالتی از بدن شتر است که در آن این بخش از حالت طبیعی خود خارج شده و به یک سمت انحراف پیدا می‌کند.
کاربرد و اهمیت در توصیف
این واژه از جمله مصطلحات تخصصی در حوزه توصیف احوال و آناتومی شتر محسوب می‌شود که دقت و غنای زبان عربی را در بیان جزئیات مربوط به این حیوان نشان می‌دهد. چنین واژه‌هایی برای اعراب بادیه‌نشین که زندگی‌شان وابسته به شتر بود، از اهمیت بالایی برخوردار بوده است، زیرا به آنان امکان می‌داد حالات مختلف شتر را با دقت زیادی تشخیص داده و بیان کنند. کاربرد این لغت عمدتاً در متون کهن ادبی یا لغتنامه‌ها مشاهده می‌شود.