واژه «حروف ناری» یا «حروف آتشین» مفهومی است که در علم حروف یا علوم غریبه و جفر به کار می‌رود. البته باید تأکید کرد که این مطالب در زمینه علم الحروف و باورهای عرفانی‌اند و نه علوم تجربی یا شرعی مورد اجماع. بسیاری از متفکران دینی و علمی آن را جزو حکمت‌های باطنی یا خرافات می‌دانند، چرا که ارتباط عینی و معتبر بین حروف و نیروهای مادی یا معنوی اثبات نشده است.
تعریف و جایگاه در علم الحروف
«علم حروف» شاخه‌ای است از علوم غریبه که به هر حرف الفبا ویژگی‌ها، ارزش عددی و صفات خاصی نسبت می‌دهد. در این علم، حروف به دسته‌های گوناگون تقسیم می‌شوند، مانند نورانی و ظلمانی، و همچنین به چهار عنصر اصلی: آتش، هوا، خاک و آب نسبت داده می‌شوند. در این تقسیم‌بندی، «حروف ناری» یا «حروف آتشین» به آن گروه از حروف گفته می‌شود که متعلق به عنصر آتش هستند.
در منابع لغوی و آثار مرتبط با علم حروف، «حروف آتشین» به‌عنوان گروهی از حروف معرفی شده‌اند که دارای طبع گرم و آتشین‌اند؛ این حروف شامل «ا، هَ، ط، م، ف، س، ذ» هستند و در برابر آن‌ها، حروفی با طبع خاکی مانند «د، ح، ل، ع، ر، خ، ش» قرار می‌گیرند. این تقسیم‌بندی نشان می‌دهد که در برخی متون حروف‌نگار، هر حرف ویژگی و طبع خاصی دارد و دسته‌ای از آن‌ها به عنصر آتش نسبت داده شده‌اند.
ویژگی‌ها و کاربردها در باورهای عرفانی
در باورهای مرتبط با علوم غریبه یا جفر، حروف ناری معمولاً با صفات پرشور، حرکت، نیرو، انرژی، حرارت و فعالیت مرتبط دانسته می‌شوند. کسانی که نامشان دارای حروف ناری زیاد است، گاهی تصور می‌شود طبعشان گرم، پرانرژی، جسور یا فعال باشد. در کاربردهای عملی این علم، از این حروف در ترکیب طلسمات یا اسمای خاص برای تأثیرات دارای بار انرژی بالا، تحریک روحی یا معنوی، و یا ایجاد ارتباط با نیروهای غیبی استفاده می‌شود.