جثلة، که به معنای موی بزرگ و سیاه است، در متون قدیمی به ویژه در فرهنگ لغات معتبر نظیر منتهی الارب آمده است. این واژه بیشتر در توصیف ویژگی‌های خاصی از گیاهان و درختان مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال، درختان سطبر و تنومند که در مناطق مختلف قابل مشاهده‌اند، از جمله درختانی هستند که می‌توان به آنها اشاره کرد. این درختان به دلیل استحکام و قدرتی که دارند، در اکوسیستم‌های طبیعی نقش مهمی ایفا می‌کنند. همچنین، در برخی منابع دیگر مانند اقرب الموارد و مهذب الاسماء، به انواع مختلف مور و به ویژه مور بزرگ و سیاه اشاره شده است. این حشرات به عنوان موجوداتی مفید در طبیعت شناخته می‌شوند که به پراکندگی دانه‌ها و تقویت خاک کمک می‌کنند. در واقع، مورهای سیاه و بزرگ، علاوه بر نقش خود در زنجیره غذایی، تأثیر بسزایی در حفظ تعادل اکولوژیکی دارند. با توجه به این نکات، می‌توان گفت که جثلة نه تنها به عنوان یک واژه در زبان فارسی مطرح است، بلکه به نوعی نمایانگر پیوند عمیق انسان با طبیعت و اهمیت موجودات زنده در حفظ سلامت محیط زیست می‌باشد.
