لغت نامه دهخدا
ثفال. [ ث َ ] ( ع اِ ) سنگ زیرین آسیا. || ابریق. || سفره ای که زیر دستاس باز افکنند. آسیاروب. ج، أثفلة.
ثفال. [ ث َ ] ( ع ص، اِ ) اشتر دیررو و کاهل. گران رو از شتران و جز آن. || ابریق. ج، ثُفل.
ثفال
ثفال. [ ث َ ] ( ع اِ ) سنگ زیرین آسیا. || ابریق. || سفره ای که زیر دستاس باز افکنند. آسیاروب. ج، أثفلة.
ثفال. [ ث َ ] ( ع ص، اِ ) اشتر دیررو و کاهل. گران رو از شتران و جز آن. || ابریق. ج، ثُفل.
