لغت نامه دهخدا تنبط. [ ت َ ن َب ْ ب ُ ] ( ع مص ) به نبطیان مانستن و خود را منسوب کردن به آنها. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || برآوردن سخن را. || آب بیرون آوردن از چاه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ).
