«ترمشیرین» یا «ترمه شیرین» نام یکی از امرای مغول در سده‌های میانه است. او پسر دواخان بن براق بن یسوخان بود و پس از «ایلجیکتای» به قدرت رسید. اهمیت او در تاریخ بیشتر به دلیل پذیرش دین اسلام است؛ چرا که با مسلمان شدنش، بخش بزرگی از قوم و پیروانش نیز به اسلام گرویدند و در نتیجه، گسترش اسلام در سرزمین‌های ماوراءالنهر، نواحی خوارزم و برخی بلاد ایغور شتاب گرفت.
از نظر تاریخی، ترمشیرین نقشی محوری در تقویت جایگاه اسلام در آسیای میانه داشت. اقدام او نه‌تنها موجب تغییر هویت مذهبی قوم خود شد، بلکه نفوذ سیاسی و فرهنگی اسلام را در منطقه افزایش داد. این دگرگونی زمینه‌ساز تحولات عمیق اجتماعی و مذهبی شد که بعدها در روند تاریخ آن نواحی تأثیرگذار بود.
با این حال، دوران فرمانروایی ترمشیرین با چالش‌هایی نیز همراه بود. هنگامی که امیر چوپان به خراسان آمد، پسرش حسن را به جنگ او در زابل و کابل فرستاد. در این نبرد، ترمشیرین شکست خورد و مجبور به عقب‌نشینی شد. با وجود این، نام او در تاریخ بیشتر به خاطر اسلام آوردن و نقش مهمش در رواج دین در سرزمین‌های شرقی شناخته می‌شود.