مصدر تَبَنُّن در زبان عربی، از ریشه‌ی «ب ن ن» و بر وزن تَفَعُّل است. معنای اصلی و مصدری این واژه، ثابت و پایدار ماندن می‌باشد. این مفهوم، دلالت بر استمرار، ثبات و استقرار در حالت یا موقعیتی خاص دارد و اغلب برای بیان توقف و ماندگاری در مکانی یا پایداری در حالتی به کار می‌رود.
منابع و ارجاعات
این واژه و معنای آن در منابع معتبر لغت عربی، همچون کتاب منتهی الارب و ناظم‌الاطباء ثبت شده است. ذکر این دو منبع که از کتب کلاسیک و مورد اعتماد در حوزه‌ی لغت‌شناسی هستند، بر صحت و اصالت این مدخل لغوی صحه می‌گذارد و نشان می‌دهد که این کلمه در کاربرد تاریخی خود، دارای همین معنا بوده است.
ساختار و کاربرد
از نظر ساختواژه (صرف)، «تَبَنُّن» به عنوان یک مصدر، بیانگر فرآیند یا حالت است. کاربرد این قبیل افعال در زبان عربی، معمولاً برای اشاره به تلاش برای دستیابی به یک حالت یا تکلف در انجام عملی می‌باشد. بنابراین، این واژه می‌تواند برای توصیف پافشاری بر یک موضع یا تثبیت شدن در یک موقعیت به کار رود و بار معنایی عمیق‌تری از یک ماندن ساده را ارائه دهد.
