لغت نامه دهخدا بسفورس. [ ب ُ رُ ] ( اِخ ) صورتی از بسفر: یکوّن ( راوند ) فی المواضع التی فوق البلاد التی یقال لها بسفورس. ( ابن البیطار نسخه لکلرک: راوند ).
