برپیختن

لغت نامه دهخدا

برپیختن. [ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) پیچیدن برخود چون ماری. ( یادداشت مؤلف ):
طفل را چون شکم بدرد آمد
همچو افعی ز رنج او برپیخت.پروین خاتون.رجوع به پیختن شود.

گزارش محتوای نامناسب