ایناغی، که در زبان فارسی به سخن‌چینی نیز معروف است، پدیده‌ای اجتماعی و رفتاری است که به معنای نقل قول یا فاش ساختن اطلاعات خصوصی، محرمانه یا شخصی افراد، غالباً با انگیزه‌هایی که از صداقت و حسن نیت سرچشمه نمی‌گیرند، اطلاق می‌شود. این عمل با هدف تخریب وجهه، ایجاد بدبینی، برانگیختن سوءتفاهم، یا حتی صرفاً برای ایجاد تنش و اختلاف میان افراد صورت می‌گیرد. ماهیت این واژه صرفاً بازگویی کلمات و اطلاعات نیست؛ بلکه اغلب با چاشنی تفسیر، قضاوت، بزرگنمایی، یا حتی تحریف همراه است تا تأثیرگذاری مخرب آن افزایش یابد. واژه ایناغی خود از ریشه‌ای برخوردار است که به نقل قول و درعین‌حال گمانه‌زنی و شایعه‌پراکنی اشاره دارد. استعمال این واژه و مفاهیم مشابه آن در ادبیات، متون دینی، و فرهنگ‌های مختلف در سراسر جهان، نشان از قدمت و گستردگی این پدیده در طول تاریخ بشر دارد. در طول اعصار، ایناغی همواره به عنوان رفتاری مذموم و ناپسند شناخته شده و مورد نکوهش قرار گرفته است. در واقع، ایناغی را می‌توان به مثابه یک ابزار مخرب در جعبه ابزار روابط انسانی تلقی کرد که توانایی آسیب رساندن جدی به اعتماد متقابل، از بین بردن دوستی‌ها، و فروپاشی خانواده‌ها و جوامع را دارد.
