انصیاغ به معنای آماده شدن و به طور خاص در زمینه‌ای به کار می‌رود که چیزی در کالبد خود ریخته می‌شود. این واژه از نظر لغوی به معنای مطاوعه و صوغ کردن نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. در فرهنگ‌های مختلف، از جمله منتهی الارب و ناظم الاطباء، این مفهوم به گونه‌ای ارائه شده که نشان‌دهنده‌ی فرآیندهایی است که در آن‌ها یک ماده یا مفهوم به حالت جدیدی در می‌آید. انصیاغ می‌تواند در اشکال مختلفی تجلی یابد، از جمله در هنر، علم، و حتی در زندگی روزمره. به عبارت دیگر، هنگامی که ما به انصیاغ اشاره می‌کنیم، در واقع به تحولی اشاره داریم که در آن، یک چیز به تدریج و با دقت به شکلی تازه و متفاوت شکل می‌گیرد. این فرآیند می‌تواند شامل تغییرات فیزیکی، روحی یا مفهومی باشد و در هر یک از این زمینه‌ها می‌تواند معانی و جلوه‌های خاص خود را داشته باشد.
