در طول تاریخ، واژه انباربان نامی آشنا برای افرادی بوده که مسئولیت حیاتی حفظ، مدیریت و نظارت دقیق بر انبارها را بر عهده داشته‌اند. این نام از ادغام دو جزء انبار به معنای محلی برای نگهداری کالاها و بان به عنوان پسوندی که مفهوم نگهبانی، محافظت و مراقبت را می‌رساند، شکل گرفته است. بنابراین، انباربان به فردی اطلاق می‌شود که وظیفه حراست از محتویات یک انبار را بر عهده دارد و تلاش می‌کند تا نظم، ترتیب و امنیت لازم را در آنجا برقرار سازد.
بررسی متون قدیمی، مانند آنچه در آثار دانشمندانی چون زمخشری یافت می‌شود، نشان‌دهنده کاربرد واژگانی مشابه مانند انباری یا انباردار برای اشاره به این نقش است. این تشابه معنایی در متون تاریخی، قدمت و اهمیت جایگاه انباربان را در ساختارهای اقتصادی و اجتماعی دوران‌های گذشته، از دوران باستان تا دوران اسلامی، برجسته می‌سازد. در آن زمان، انبارها نه تنها محلی برای ذخیره محصولات کشاورزی و مواد اولیه بودند، بلکه نقش کلیدی در تأمین نیازهای جامعه، حفظ ذخایر استراتژیک و رونق تجارت ایفا می‌کردند و انباربانان به عنوان حافظان این منابع ارزشمند شناخته می‌شدند.