واژه «الخالدین» در زبان عربی از ریشه «خلود» گرفته شده و به معنای جاودان، همیشگی و پایان‌ناپذیر است. این کلمه در قرآن کریم برای بیان ابدیت و ماندگاری به کار رفته و معمولاً درباره افرادی یا وضعیتی استفاده می‌شود که از فنا و نابودی مصون هستند.
در قرآن، «الخالدین» هم برای نیکوکاران و هم برای گنهکاران به کار رفته است. برای اهل بهشت، این واژه نشان‌دهنده جاودانگی سعادت و نعمت الهی است و پاداشی است که پایان ندارد. برای گنهکاران و اهل دوزخ، «الخالدین» بیانگر ابدی بودن عذاب و ادامه یافتن رنج آنان به دلیل کفر یا نافرمانی است. بنابراین معنای کلمه بستگی به موقعیت و محتوای آیه دارد.
این واژه علاوه بر جنبه معنوی، پیام مهمی درباره نتیجه اعمال انسان‌ها دارد. یعنی اعمال نیک و بد انسان در دنیا، سرنوشت ابدی او را تعیین می‌کند. «الخالدین» به ما یادآوری می‌کند که زندگی ابدی در آخرت وجود دارد و انتخاب‌های ما در این دنیا تعیین‌کننده جاودانگی سعادت یا عذاب است.