افتلاء

لغت نامه دهخدا

افتلاء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) از شیر باز کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( تاج المصادر بیهقی ). شیرخوار را از شیر بازگرفتن. ( از اقرب الموارد ). || پروردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( تاج المصادر بیهقی ). پروردن بچه را. ( از اقرب الموارد ). || نگاه داشتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نگاهداری کردن جای را. ( از اقرب الموارد ). فَلو. فَلاء. در تمام معانی. ( از اقرب الموارد ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال انبیا فال انبیا فال پی ام سی فال پی ام سی فال راز فال راز