استنشاد به معنای خواندن یا استمداد گرفتن از چیزی برای یادگیری، اقتباس و الگو گرفتن است. این واژه بیشتر در متون ادبی و دینی به کار رفته و اشاره به دریافت الهام، دانش یا نمونه از آثار دیگران دارد. در اصطلاح، استنشاد به عملی گفته می‌شود که فرد با بهره‌گیری از منابع و متون، نکات مهم و آموزنده را استخراج و به کار می‌برد.
در ادبیات فارسی و عربی، استنشاد معمولاً به معنای نقل اشعار، گفته‌ها یا متون معتبر برای تزیین و غنای سخن است. شاعران و نویسندگان با آن، ایده‌ها و مفاهیم تازه را از متون پیشینیان دریافت و در آثار خود بازآفرینی می‌کنند. این عمل باعث ارتقای کیفیت بیان و غنای فکری متن می‌شود و به مخاطب فهم عمیق‌تری از مطلب ارائه می‌دهد.
استنشاد فراتر از کاربرد ادبی، جنبه آموزشی و اخلاقی نیز دارد؛ چرا که از طریق آن فرد می‌تواند به تجربه‌های دیگران دست یابد و رفتار یا دانش خود را بهبود بخشد. در متون دینی، این واژه گاهی به معنای الهام گرفتن از آیات و روایات برای هدایت و عبرت‌گیری به کار رفته است.
