استلفاث

لغت نامه دهخدا

استلفاث. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) بیرون آوردن. || پوشیدن خبر را. || حاجت روا کردن. ( منتهی الارب ). || بپایان چیزی رسیدن. || تمام علف خوردن ستور. خوردن ستور تمام علف را. ( منتهی الارب ): استلفث الرعی؛ خورد ستور همه علف چراگاه را و چیزی از آن باقی نگذاشت.