لغت نامه دهخدا ازعاف.[ اِ ] ( ع مص ) کشتن. برجای کشتن کسی را. ( منتهی الارب ). بزودی کشتن. برجای بکشتن. ( تاج المصادر بیهقی ). || اِزْآف. خسته را کشتن. ( منتهی الارب ).
