احراء

لغت نامه دهخدا

احراء. [ اِ ] ( ع مص ) کاستن چیزی را. کاسته گردانیدن. ( منتهی الارب ) ( تاج المصادر ).
احراء. [ اَ ] ( ع ص، اِ ) ج ِ حری و حَر. || ج ِ حرا و حراة.