کلمه بیموش یکی از اصطلاحات خاص در زبان فارسی است که به معنای عدم وجود یا کمبود چیزی به کار می‌رود. این واژه معمولاً در متون ادبی و محاوره‌ای برای توصیف وضعیت‌هایی که در آن چیزی به اندازه کافی نیست، استفاده می‌شود. کاربرد آن در زندگی روزمره و ادبیات می‌تواند به توصیف احساسات و وضعیت‌های مختلف کمک کند. ریشه این کلمه به زبان‌های باستانی فارسی و برخی لهجه‌های محلی بازمی‌گردد. این کلمه با ترکیب دو بخش بی به معنی بدون و موش که به معنای چیزی است، شکل گرفته است. این ترکیب به تدریج در زبان فارسی مدرن به کار گرفته شده و به معنای فقدان یا کمبود در موقعیت‌های مختلف به کار می‌رود.