تناب در زبان فارسی به معنای طناب یا ریسمان است. این واژه به لحاظ ریشه‌شناسی از بن تنیدن می‌آید، که به معنای بافتن و پیچیدن است و نشان‌دهنده‌ی فرآیند تولید طناب یا ریسمان از الیاف مختلف است.
در منابع چاپی از جمله دو اثر احمد شاملو، یکی ترجمه رمان معروف شازده کوچولو و دیگری فرهنگ اصطلاحات کوچه، از واژه تناب با “ت” به جای طناب استفاده شده است.
در اصل نوشتار درست این واژه تناب است، زیرا این یک کلمه‌ی پارسی است و در پارسی ( ع ق ص ض ط ظ ح ) نداریم.