جاهت از ریشه عربی جاه به معنای مقام و منزلت است، جاهت (در زبان فارسی) مخفف عبارت جاه تو می‌باشد که به مقام، مرتبه، یا جایگاه یک فرد اشاره دارد، و به نوعی نشان‌دهنده‌ی قدرت و نفوذ یک شخص در جامعه است.
واژه جاهت در ادبیات فارسی، به ویژه در آثار نویسندگانی مانند سعدی، دیده می‌شود.
نمونه حکایت معروف از گلستان سعدی به شرح زیر است:
فرمانده مردم آزاری، سنگی بر سر فقیر صالحی زد، در آن روز برای آن فقیر صالح، توان و فرصت قصاص و انتقام نبود، ولی آن سنگ را نزد خود نگهداشت.
سالها از این ماجرا گذشت تا اینکه شاه نسبت به آن فرمانده خشمگین شد و دستور داد او را در چاه افکندند. فقیر صالح از حادثه اطلاع یافت و بالای همان چاه آمد و همان سنگ را بر سر آن فرمانده کوفت.
فرمانده: تو کیستی؟ چرا این سنگ را بر من زدی؟
فقیر صالح: من فلان کس هستم که در فلان تاریخ، همین سنگ را بر سرم زدی.
فرمانده: تو در این مدت طولانی کجا بودی؟ چرا نزد من نیامدی؟
فقیر صالح: از جاهت اندیشه همی کردم، اکنون که در چاهت دیدم، فرصت غنیمت دانستم. یعنی از مقام و منصب تو بیمناک بودم، اکنون که تو را در چاه دیدم، از فرصت استفاده کرده و قصاص نمودم.
