سازش ناپذیری پیامبر با غیرحق

[ویکی فقه] پیامبر خدا حضرت محمد مصطفی (صلّی اللّه علیه وآله)، براساس دستور خداوند در قرآن کریم، در برابر غیرحق سازش ناپذیر بود و این سیره ثابت آن حضرت بود.
بر اساس آموزه های قرآن کریم و راه و رسم زندگی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) مسلمانان علاوه بر اینکه از کنار آمدن با باطل و کوتاه آمدن از حق و پیرو و همراه جریان ها شدن نهی شده اند، از یاری ستمگر در ستمگری و همکاری با آنان در عملکردهای ستمگرانه شان نیز منع شده اند؛ مگر در مواقع خاص. شاخصه آیات الهی در حرمت یاری ستمگر و همکاری در ستم آیه نورانی ۱۱۳ سوره هود است. خداوند در این آیه با صریح ترین بیان و محکم ترین موضع عدم سازش با ستمگران و نفی تکیه بر آنان را اعلام کرده و حرمت یاری ستمگران در ستمگری شان را ابلاغ فرموده است. این آیه و آیات مشابه آن همچون آیات ۸-۱۲ سوره قلم همچنین آیه آخر سوره کافرون بیانگر یکی از امهات دستور العمل های اجتماعی – سیاسی اسلام است که خداوند همه مسلمانان را از رکون به ستمگران نهی کرده و چنین عملی را عین فرو رفتن در آتش قهر الهی و داخل شدن در عذاب ابدی معرفی نموده است.
نفی همکاری در آموزه های اسلامی
بی گمان تکیه به ستمگران و همکاری با آنان باعث تایید و تقویت ایشان و موجب کم رنگ شدن و از بین رفتن زشتی ستم و برانگیختن و تشویق نمودن به ستم پیشگی است. بر اساس همین جهت گیری کتاب الهی بر سیره سازش ناپذیری با ستم و عدم اتکا به ستمگران شکل گرفته است، زیرا مقصد آن است که در بستر عدالت همه جانبه زمینه عبودیت خداوند فراهم شود و این امر جز با نفی روابط و مناسبات ستم گرانه و اثبات روابط و مناسبات حق مدارانه تحقق نمی یابد. در منطق قرآن کریم نمی توان به ریسمان بندگی خداوند چنگ زد؛ مگر آن که ابتدا به طاغوت کفر ورزید و بر سر پیمان الهی ایستاد و سازش ننمود. در منطق قرآن حرمت یاری ستمگر و همکاری در ستم تا به آنجاست که مؤمن حق ندارد با مراجعه به حاکمان ستمگر و داوری خواستن از طاغوت طلب حق نماید؛ چرا که ایمان و داوری بردن نزد ستمگر با هم جمع نمی شود؛ چگونه می شود کسی مدعی ایمان باشد و اهل سازش و همکاری با طاغوت و حاکمان ستمگر؟ ارزش ایمان در سرکوبی گردن کشان مستکبر است. برائت و جدایی و بیزاری صریح از دین شرک، وسیله ای برای تمییز دادن دین خدا از دین مدعیان خدایی و تشخیص پرستش کنندگان خدا از پرستش کنندگان طاغوت و بازشناختن خط رسالت از راه های گمراهی است.
سازش ناپذیری با باطل در کلام پیامبر
پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) و اوصیای آن حضرت در بیانات و مواضع گوناگون این سازش ناپذیری را تبیین کرده اند، رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) به شدت از نزدیک شدن به درگاه حاکمان ستمگر و قدرت های جائر پرهیز داده و فرموده اند: «ایاکم و ابواب السلطان و حواشیها فانّ اقربکم من ابواب السلطان و حواشیها ابعدکم من الله تعالی؛ بپرهیزید از این که کارگزار یا کارمند سلطان باشید؛ زیرا نزدیک ترین شما به درگاه سلطان و حواشی او دورترین شما از خدای متعال است.» نیز فرموده اند: «ما قرب عبد من سلطان الا تباعد من الله؛ بنده ای به سلطان نزدیک نمی شود؛ مگر اینکه از خداوند دور می شود.»آن حضرت با فضیلت ترین پیروان خود را آن کسی معرفی کرده است که به درگاه سلطان نزدیک هم نشود. ایشان کمک کننده به ظالم را در عذاب هم پایه همان سلطان و هامان معرفی می فرماید. و در حدیثی دیگر می فرمایند: «چون روز قیامت شود، منادی صدا می زند، کجایند مددکاران ظالمان؟ پس هر کسی که برایشان دواتی ببرد یا کیسه پولی را برای ظالم ببندد یا مدتی برای شان نویسندگی کرده باشد با آنها محشور می شوند.» 
سازش ناپذیری در سیره انبیاء الهی
...