عرائس قران

کلمه‌ی «عرائس قرآن» اصطلاحی است که برای نام‌گذاری گروهی از سوره‌های قرآن به کار رفته است. واژه‌ی «عرائس» جمع «عروس» به معنای زیبا، آراسته و گرامی است؛ بنابراین «عرائس قرآن» یعنی سوره‌های زیبا و برجسته قرآن. در برخی منابع، این تعبیر برای سوره‌های حوامیم به‌کار رفته است؛ یعنی هفت سوره‌ای که در قرآن با حروف مقطعه «حم» آغاز می‌شوند، مانند سوره‌های مؤمن، فصلت، شوری، زخرف، دخان، جاثیه و احقاف. برخی دیگر از علما گفته‌اند که «عرائس قرآن» اشاره به سوره‌های مسبحات دارد، یعنی سوره‌هایی که با تسبیح و ستایش خدا آغاز می‌شوند. علت نام‌گذاری این سوره‌ها به «عرائس» آن است که همانند عروس، دارای زیبایی‌های معنوی، معارف بلند و لطافت‌های روحانی هستند. در منابع قدیمی آمده است که امام علی علیه‌السلام هنگام تلاوت سوره‌های حوامیم خطاب به قاری فرمودند: «ای زر، به عرائس قرآن رسیدی». این جمله نشان می‌دهد که این سوره‌ها از دید اهل معرفت، جایگاهی ویژه و لطیف در میان سوره‌های قرآن دارند. برخی مفسران، این تعبیرات را راهی برای تشویق به انس بیشتر با این بخش از قرآن دانسته‌اند. به طور کلی، «عرائس قرآن» عنوانی ستایشی برای برخی سوره‌های پرمحتوا و ارزشمند قرآن است که از نظر معنا و زیبایی تعبیر، جایگاه خاصی دارند.