کلمات هوازنی قران

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] کلمات هوازنی قرآن. کلمات هوازنی قرآن به کلماتی از قرآن، به لغت قبیله هوازن اطلاق می شود.
«هوازن» نام قبیله ای از عرب در شمال جزیرة العرب است که با طایفه قریش در «عکاظ» جنگیدند. آنان از تیره و تبار عدنانیان بودند و در سرزمین نجد میان مکه و یثرب می زیستند. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم در سال هشتم هجرت هنگام بازگشت از فتح مکه با قبیله هوازن در سرزمین حنین جنگید.
کلمات قرآنی منسوب به قبیله هوازن
کلمه «ان یفتن» به معنای «یضل» (گمراه می کند) در آیه شریفه ۱۰۱ سوره نساء: (ان خفتم ان یفتنکم الذین کفروا…) و نیز کلمه «ییاس» به معنای «یعلم» در آیه ۳۱ سوره رعد: (افلم ییاس الذین آمنوا ان لو یشاء الله لهدی الناس جمیعا) به همین قبیله منسوب است.

جمله سازی با کلمات هوازنی قران

عبدالله بن هَمام بن نبیشه بن ریاح السَلولی هوازنی (۲۰ هجری قمری - ۹۸ هجری قمری / ۶۴۰ میلادی - ۷۱۶ میلادی) از شاعران عرب قرن نخست هجری (دورهٔ خلافت بنی امیه) و معاصر معاویه و یزید بود. ابن سلام الجمهی او را در ردهٔ پنجم شعرای اسلامی قرار داد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
خویشان
خویشان
چوسی
چوسی
حلما
حلما
داشاق
داشاق