وقفۀ بازدم (Apneusis) یک اصطلاح پزشکی است که به نوعی اختلال در الگوی طبیعی تنفس اشاره دارد. برای درک بهتر این مفهوم، ابتدا باید روند طبیعی تنفس را مرور کنیم:
روند طبیعی تنفس: تنفس شامل دو مرحله اصلی است: دم، ورود هوا به ریه‌ها و بازدم، خروج هوا از ریه‌ها. در تنفس طبیعی، پس از هر دم، بازدم به صورت منظم و متناسب رخ می‌دهد تا تبادل گازها در ریه‌ها به درستی انجام شود.
تعریف وقفۀ بازدم: به حالتی گفته می‌شود که دم به طور غیرطبیعی طولانی می‌شود و پس از آن، بازدم به تأخیر می‌افتد یا بلافاصله آغاز نمی‌شود. یعنی فرد پس از یک دم عمیق، به جای اینکه بلافاصله بازدم کند، مدت زمان طولانی‌تری هوا را در ریه نگه می‌دارد و بازدم را به تعویق می‌اندازد.
اهمیت بالینی: وجود وقفۀ بازدم در بیمار معمولاً نشانه‌ای از وضعیت بحرانی و نیاز به مراقبت‌های ویژه است. این اختلال تنفسی می‌تواند منجر به کاهش اکسیژن‌رسانی به بافت‌ها و آسیب‌های جدی شود و باید سریعاً ارزیابی و درمان گردد.
تفاوت با سایر اختلالات تنفسی: این اختلال با آپنه (قطع کامل تنفس) متفاوت است؛ زیرا در آپنه، تنفس به طور موقت کاملاً متوقف می‌شود، اما در وقفۀ بازدم، دم طولانی می‌شود و بازدم به تأخیر می‌افتد. همچنین با برادیکاپنیا (تنفس بسیار کند) و تاکی‌پنیا (تنفس بسیار سریع) نیز تفاوت دارد.