وایه بیگ

مرادم وصل یار نازنین است دلم را وایه از جانان همین است

دلم چون شد از وایه طبع پاک گرم لقمه ماهی نباشد چه باک

آن نقش چیست صورت هر آز و آرزو کز وایه های طبع به دل سایه گستر است

دیوانه و مست است ز عشق تو اسیری این وایه همیشه به دعا می‌طلبیدیم

غیرت نقاب زلف ز روی تو برگرفت تا وایه ام ز ماه رخ تو تمام شد

جستن آن وایه ز بی مایگیست مایه اقبال تو بی وایگیست