لغت نامه دهخدا
واجب الصدقه. [ ج ِ بُص ْ ص َ دَ ق َ ] ( ع ص مرکب ) مستحق صدقه. کسی که صدقه بدو توان داد.
واجب الصدقه. [ ج ِ بُص ْ ص َ دَ ق َ ] ( ع ص مرکب ) مستحق صدقه. کسی که صدقه بدو توان داد.
مستحق صدقه کسیکه صدقه بدو توان داد.
💡 و به ندا كننده فرمود: به مسلمانها بگو زكات اموالتان را اگر بدهيد، نمازتانقبول مى شود. در پايان حضرت براى اجراى دستور الهى، عاملين زكات را جهت جمعآورى زكات به سوى قبايل (دامداران و كشاورزان ) روانه كرد.ثم وجهعمال الصدقه و عمال الطسوق (147)
💡 حضرت فرمود: از مال زكات ادا شود يودى منمال الصدقه به خاطر اينكه خداوندمتعال در قرآن مى فرمايد: و فى الرقاب يعنى سهمى ازمال زكات براى آزاد كردن بردگان است.
💡 پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله ) فرموده: صدقه پيش از آنكه در دست مستمند قراربگيرد به دست خدا مى رسد ان الصدقه تقع فى يداللهقبل ان يصل الى يدالسائل (169)
💡 و اذا اردت ان يحبك المخلوقون فاحسن اليهم و ادفض ما فى ايديهم. و اذا اردت ان يثرىالله مالك فزكه. و اذا اردت ان يصح الله بدنك فاكثر من الصدقه و اذا اردت انيطيل الله عمرك فصل ذوى ارحامك و اذا اردت ان يحشرك الله معىفاطل السجود بين يدى الله الواحد القهار.
💡 4- عن الصادق (عليه السلام ) قال: سئلعن مكاتب عجز عن مكاتبته و قد ادى بعضها قال: يؤ دى منمال الصدقه، ان الله يقول فى كتابه و فى الرقاب.