هلال بن هلال

زاهد که بخون خوردن خلقست مدام باکش نبود نه از هلال و نه حرام

روی یاران شده از شادی ماننده بدر تن خصمان شد از انده مانند هلال

ای رای تو نموده شب و روز ملک دین گاه از هلال رایت و گاه از محاق چتر

هلال گوشه ابرو نمود، باده بیار که همچو موج دلم می پرد برای قدح

کنون به گوشه ی ابرو هلال رندان را خبر دهد که سر آمد زمان ماه صیام

ای هلال رایت تو آفتاب افتخار ای زمین حضرت تو آسمان احتشام