میان راهان

از غم گم کرده راهان فارغ است هر که صائب شد به منزل ناپدید

در آینه بینش ما چشم به راهان پیکی بود از جانب دلدار شکوفه

فرستاده برفت از پیش رامین به راهان در شتابان‌تر ز شاهین

نبینی روی ظلمت در شبستان فنا صائب اگر گم کرده راهان را چراغی پیش پا داری

در بیابانی که از گم کرده راهان است خضر چشم آن دارم که نقش پا به فریادم رسد

به جهد خویش باید دست در دامان رهبر زد چه می‌داند جرس درد دل گم کرده راهان را