قرنیه درشتی

بیماتوپروست به خوبی از قرنیه جذب می‌شود. ۴ ساعت پس از مصرف دارو فشار داخل چشم کاهش پیدا می‌کند و این اثر حداقل ۲۴ ساعت طول می‌کشد. درصد کمی از دارو وارد جریان خون می‌شود. در پلاسمای خون، پس از ۱۰ دقیقه غلظت این دارو به حداکثر می‌رسد و پس از ۱٫۵ ساعت مقدار از حد قابل تشخیص (۲۵ پیکوگرم بر میلی‌لیتر) کم‌تر می‌شود. این ماده در بدن تجمع نمی‌یابد.

اگرچه خراش‌های قرنیه با افتالموسکوپ، ممکن است دیده شود اما با اسلیت لمپ با بزرگنمایی بیشتری قابل تشخیص است. برای کمک به تشخیص می‌توان از فلورسین و فیلتر آبی کبالت استفاده نمود.

ملتحمه پشت پلک‌ها و قسمت جلوی صُلبیه را پوشانده و در لبه پلک به پوست و در وسط به قرنیه متصل می‌شود. واژهٔ ملتحمه، مؤنث ملتحم و به معنی لحیم‌شده، جوش‌خورده و به‌هم‌پیوسته‌است.

کریستال‌های سیستین در حدود دو سالگی ممکن است در قرنیه ظاهر شوند که ایجاد این کریستال‌ها در چشم باعث افزایش حساسیت به نور می‌گردد.(فوتو فوبیا).

کلرید بنزالکونیوم یک ماده نگهدارنده است که اغلب در قطره های چشم استفاده می شود. غلظتهای معمول از 0.004٪ تا 0.01٪ است. غلظت قوی تر می تواند باعث ایجاد سوزش بشود و باعث آسیب غیر قابل برگشت به اندوتلیوم قرنیه شود.

حلقه سگمانی بین استرومایی قرنیه در طرح ها و انواع مختلفی وجود دارد، از جمله اینتکس (امریکا) کرارینگ (برزیل) فرارا (برزیل) و اینتراسگ.