عرض گذر میانگاهی

در گلشنی که عرض خرام تو داده‌اند محمل به دوش بوی ‌گلست آب و رنگ هم

به پیری‌ گریه‌ کن‌ کایینه‌ ی صبح برای عرض شبنم آفریدند

چنین که حسن تو عرض جمال غیب کند خرد به دعوی عشق توام چه عیب کند

بخاک درگه او کرده عرض توبه عذر زمان زمان بتضرع زمانه غدار

در عرض روی حوروش و قد دلکشش نی سرو بر کشیده و نی مه منورست